Fotografie w ogrodzie konkursowym w Hradec Kralove 2015.

Krzewiasta, kolekcja English Roses.

Synonim – AUSblanket .

Hodowca – David Austin, rok 2011.

Kwiaty – jasno żółte, blednące z wiekiem do kremowych. Kwiaty kuliste, średnicy do 8 cm, złożone z 30- 40 płatków.

Zapach – mocny – zapach mirry.

Krzew – dobrze się rozrastający, wysokości do 150 cm.

Liście – jasno zielone, półmatowe.

Nagroda w kategorii róż parkowych w konkursie różanym w Hradec Kralove 2015.

Austin, zwykle wstrzemięźliwy w opisach swoich róż, tym razem popełnił  spory „poemat”. Posłuchajmy:

„Jest to najbardziej pachnąca z moich, nowych odmian, a nawet jedna z najbardziej pachnących wszystkich angielskich róż. Ma charakterystyczny zapach, który przypomina mirrę a który rzadko możemy znaleźć wśród róż. Pojawił  się najpierw w „Constance Spry”, a później w ” Scepter’d Isle. Jej pulchne pączki pokazują atrakcyjne czerwone przebłyski. Otwierając się , tworzą kuliste, maślano żółte kwiaty, które  pod koniec kwitnienia  dostają miękkich, kremowych odcieni. Nawet wtedy, gdy kwiaty są w pełni otwarte, zachowują swój kulisty kształt, przypominający pięknie zaokrąglony kielich. Roślina jest bardzo zdrowa, tworząc gesty krzew z wieloma łodygami wyrastającymi u podstawy krzewu. Pędy są z rzadka uzbrojone w ciernie a liście  zdrowe i obfite. Dzięki miękkiej kolorystyce „Wollerton Old Hall” będzie bardzo łatwo mieszać się i dobrze komponować  z innymi kolorami  rosnących obok krzewów czy bylin.  Pionowy pokrój krzewu sprawia, że będzie równie dobrze nadawał się do nasadzeń  tak formalnych jak i nieformalnych.  Podejmując decyzję o posadzeniu tej odmiany zwróćmy uwagę by posadzić go w takim miejscu gdzie jego piękny, silny zapach zostanie w pełni doceniony.   Wollerton Old Hall w hrabstwie Shropshire ma jeden z najpiękniejszych ogrodów prywatnych w kraju, położony on jest  niedaleko od naszej szkółki. Ogrody pochodzą z około  16 wieku. Oglądać tam możemy twórcze kombinacje  róż i innych roślin, w tym wiele z naszych angielskich róż. Wollerton Old Hall jest otwarty dla publiczności w wybrane dni w okresie letnim.”

 Chromolitografia z Gallica Biblioteque Numerique – Journal des Roses .Wrzesień rok 1907

Polyantha.

Hodowca – nie znam. Rok hodowli – przed rokiem 1907.

Kwiaty – drobne, początkowo różowe, potem biało kremowe.

Odmiana utracona.

Fotografie Święto róż w Końskowoli 2015 .

Floribunda .

Hodowca – Pernile i Mogens Olesen, rok 2001.

Kwiaty -  kremowo białe z żółtym centrum. Kwiaty  budowy klasycznej, średnicy 8 – 10 cm , złożone z 30 – 40 płatków. Na pędzie zakłada 3-5 pąków kwiatowych.

Zapach – silny lukrecji/ anyżowy/.

Krzew wysokości do jednego metra – średnia wysokość  – 70 cm. Dobrze rozmnaża się przez sadzonki pędowe.

Liście – początkowo szaro fioletowe, potem żółto  zielone, półmatowe , bardzo dobra odporność na choroby grzybowe.

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Madame de la Valliere .

Kwiaty białokremowe z lekko morelowym centrum kwiatu.Kwiaty średnicy do 8cm, złożone z ponad 40 płatków.Tworzy przez cały sezon kwiaty  białe, z lekko zaróżowionym środkiem, mocno wypełnione,

Zapach – intensywnie pachnące, jak w tytule – anyżem.

Krzewy -  rosną silnie, mają pokrój wzniesiony, wysokość 120–130 cm, szerokość 50–60 cm. Nagroda jakości ADR za rok 2015.

Fotografia z materiałów prasowych ADR

Fotografie – pochodzą ze strony – zawszedoprzodu.pl – przez uprzejmość – Pani Urszula Wójcik.

Mieszaniec herbatni. odmiana wywodząca się z firmy Interplant, rok 2006, wyhodowana zapewne z myślą uprawy na kwiat cięty.

Kwiaty o kolorystyce niestabilnej i niecodziennych połączeniach  barwy kremowej i seledynowej okraszonej różową.\. Odnajdziemy w niej zbyt wiele odcieni by opisać ją w jednoznaczny sposób. Kolorystyka zwiera się  pomiędzy odcieniami żółtego i różowego. Kwiaty średnicy około 10 cm, złożone z ponad 40 płatków.Ma w genach cechy róż florystycznych tak więc znakomicie nadaje się na kwiat cięty i tworzenie własnych kompozycji kwiatowych.Odporna na deszcz.

Zapach – umiarkowany.

Krzew wysokości około 60 cm zwarty , dobrze krzewiący się. w dostępnych opisach odmianowych możemy znaleźć uwagi na temat jej dobrej mrozoodporności.

Liście – ciemno zielone, o dobrej odporności na choroby grzybowe.

Fotografia za zgodą strony * Lyon Roses * Dziękuję.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Pierre Guillot, przed rokiem 1919.  Róża ta powstała znacznie wcześniej, jednakże czas wojny nie sprzyja różom. Dopiero, gdy Francja łapie oddech po rzezi I wojny światowej, firma Guillot decyduje się na zaproponowanie nowej róży. Robi to Marie-Louise Guillot, już po śmierci Pierre Guillota.

Kwiaty – kolorystyka zmienna,  od różu , kremowych odcieni po miedziane klimaty. Kwiaty  pękatego / kulistego/ kształtu, charakterystycznego dla dziewiętnastowiecznych mieszańców herbatnich złożone z około 50 płatków. Pewną zagadką jest wielkość jej  kwiatów. Firma Guillot , na swojej stronie podaje, że jest to 5 cm. Rozumiem, że wie co pisze, choć pomyłki bym nie wykluczał jako, że inne źródła mówią o wielkości ponad 11 cm.

Zapach – mocny.

Krzew – wysokości do jednego metra.

Liście – ciemno zielone, skórzastej tekstury.

Pochodzenie -

  Fotografia pochodzi ze strony muzeum Gadagne.

Współczesny mieszaniec międzygatunkowy.

Hodowca – Philippe lub Robert Laperrière, rok przed rokiem 2015. Jak możemy przeczytać na oficjalnej stronie muzeum, powstała pod pędzlem hybrydyzera w roku 2006.

Kwiaty – kremowo białe, ale w pierwszej fazie rozwoju różowo łososiowe do morelowego. Średnica kwiatu 8-10cm, złożone są z 60-70 płatków.

Zapach – owocowy , delikatny.

Krzew wysokości 120-150 cm

Liście jasno zielone o dobrej odporności na choroby.

Gadagne – taką nazwę nosi Musee D’Historie  de Lyon. Muzeum to nosi imię Guillome de Gadagne, florenckiego arystokraty wypędzonego ze swego rodzinnego miasta, który Lyonowi w dowód wdzięczności oddał wielkie usługi.Oczywiście muzeum to, posiada rozległy dział poświęcony historii róży w tym regionie. Sama uroczystość nadania imienia tej róży, miała miejsce właśnie w tym  muzeum 24 czerwca 2015 roku. Chrzestnymi byli -  znana wiolonczelistka  Anne Gastiniel i  chocolatier  – Philippe Bernachon. Chocolatier – w języku polskim takiego zawodu nie ma / przynajmniej ja nie znam / ale brzmi niezwykle dostojnie.

Odmiana ta, będzie do nabycia dopiero od jesieni 2016 roku, by dać hodowcy z Saint-Quentin-Fallavier (Isère)  czas na wyprodukowanie odpowiedniej ilości sadzonek.

Do zaszczytu noszenia tego imienia opisywana róża, została wytypowana przez rosomanes w demokratycznym głosowaniu. Dołączyła tym samym do dziesiątków róż które noszą nazwy bardziej lub mniej związane  z Lyonem. Wybierano  z czterech propozycji: Meillandów, szkółek Duchera i właśnie tej Laperiere. Z pośród 2500 głosujących , na tę odmianę oddano 880 głosów.

Herbatnia.

Hodowca – Joaquim Fontes – Brazylia, rok 1908.

Kwiaty – to skomplikowany melanż różowych i kremowych odcieni. Kwiaty rozetowe, złożone z ponad 30 języczkowych płatków.

Zapach-

Krzew -

Liście -

Pochodzenie – Marie Van Houtte x Mme Abel de Chatenay .

Czy *Juliusa Gravereaux* trzeba naszym rosomanes przedstawiać? Sądzę, że nie, ale gdyby na ten wpis trafił ktoś , kto dopiero początkuje , powiem, że założył tak naprawdę pierwsze na świecie profesjonalne rosarium.* Roseraie L’Hay *.  Natomiast sama nazwa tej róży, mogłaby służyć jako kolejna ilustracja dzieła pt.  z dziejów ludzkiej niewdzięczności. Jeżeli przejrzymy róże w których nazwie znalazło się słowo Gravereaux to znajdziemy na HMF co najmniej 15 odmian. Samemu Juliuszowi jednakowoż róże poświęcił tylko mało znany hodowca brazylijski Dr. Joacquin Fontes. Kolejnym przykładem niewdzięczności zaiste czarnej będzie postać profesora Gianfranco Fineschi. Ta wielka bez wątpienia postać zasłużyłaby na różę nawet gdyby tego wielkiego rosarium w Cavriglia nie założył. Będąc właśnie w Cavriglia, nabyłem książkę będącą swego rodzaju hołdem dla profesora. Kupiłem ją by móc potem skompilować jego życiorys. Wielce się jednak zawiodłem. Uczepieni u ramienia profesora tokują różni wielcy ze świata róż i więcej jest tam nadymania własnego ego niż czegoś o profesorze. Uczepieni jego ramienia w przenośni lub bez, prężą swe torsy na fotografiach. Gdy jednakoż doszło co do czego, to po dziś dzień żadna z tych nadętych wielkości nie wpadła na pomysł by imię tego wielkiego miłośnika róż uwiecznić stosowną różą. Dopiero mało znany rosarianin, Mrs. Maressa del Bufalo, prawdopodobnie amator, nazwie  jego imieniem wyhodowaną przez siebie odmianę.* Rodologo Gianfranco Fineschi * Ale to nisza. Odmiany tej nie wymienia HMF. Czyli dla praktycznie 100% rosomanes odmiana ta pozostaje nieznana. Nie ma jej w ich świadomości.

Mieszaniec róży mchowej.

Hodowca – John Scarman , rok 2005. Pod tą nazwą w dniu 2 czerwca 2003 roku została zarejestrowana w Europejskim   Urzędzie Patentowym.

Kwiaty – kremowo białe z żółtymi pręcikami. Biel i złoto są ulubionymi kolorami Keiko.  Kwiaty złożone z 15-20 płatków. Kwiaty nadają się na kwiat cięty, są piękne i eleganckie – jak Keiko, idealny ambasador najlepszych włoskich projektantów mody jak Cavalli lub Ferré i paryskiego Haute Couture.

Zapach – mocno pachnąca, zapach herbatni.

Krzew –  jest to klimber dorastający podobnie jak inny mieszaniec mchowej Scarmana, Hanka, do 5 m.

Liście – ciemno zielone, skórzaste.

Pochodzenie – nie znamy rodziców, Scarman ich nie ujawnił, ale domyślać się możemy , że to mieszaniec mchowej i rosa gigantea. Wskazuje na to mocny , wyraźny herbatni zapach i bujny wzrost.

Fotografia pochodzi z wikipedii.

Mieszaniec bracteata.

Hodowca -M. Lemoyne, rok 1829.

Kwiaty biało kremowe, czasem bywają lekko zaróżowione w centrum kwiatu, ozdabia je nadto  zwarta kępka purpurowych pylników. Kwiaty średnicy około 6 cm,półpełne, złożone z 10-15 płatków. Kwiaty są wielkiej urody, dodatkowo obdarzone cechą powtórnego kwitnienia.

Zapach – mocno pachnąca.

Krzew –  wysokości do 150 cm, ale może być z powodzeniem prowadzona przy podporach. Na stronach HMF, zobaczyć możemy na jednej z fotografii przepysznie wyglądający żywopłot posadzony z tej odmiany. Odmiana długowieczna.

Liście – zimozielone/ oczywiście nie w naszym klimacie/ ciemno zielone, skórzaste, niezwykle dekoracyjne. Możemy spotkać się z opinią, że liście tej odmiany są najbardziej dekoracyjne z wszystkich róż jakie znamy.

Pochodzenie – Prawdopodobnie jakaś bengalska x r.bracteata , ale nie jest to opinia podzielana przez wszystkich. Według niektórych autorów jest ona przodkiem słynnej Mermaid. Journal des roses z roku 1903, tak opisuje powstanie tej odmiany ” W 1826, M. Lemoyne, jeden z założycieli la Société Nantaise d’Horticultuleire, zasiał nasiona , które zebrał z jakiej pospolitej, pachnącej róży bengaalskiej, w pobliżu rosła r. bracteata. Z siewek , które otrzymał, wyselekcjonował Marie Leonida, która zakwitła po raz pierwszy w roku 1829.”

Fotografie w ogrodzie różanym Davida Austina w Albrighton 2016 .

Mieszaniec r. Spinosissima .

Hodowca – odmiana ta pochodzi/została znaleziona/ na plażach Suffolk w roku 1950. Na stronie Davida Austina, znajdziemy informację, że jest znana od roku 1899. Nie znalazłem danych przez kogo została znaleziona.

Kwiaty białokremowe, pojedyncze, miseczkowate, średnicy około 5 cm. Jej cechą charakterystyczną jest, że płatki opadają jeszcze przed obumarciem pylników które tworzą dodatkowa ozdobę kwitnącego krzewu. Bardzo wcześnie zakwita, nie powtarza kwitnienia, ale uważana jest za najbardziej obficie kwitnącą spiniosissimę.

Zapach – nieznaczny .

Krzew – roślina tworzy zwarte, rozszerzające się wraz z wiekiem zarośla, wysokości około 60- 70 cm. Na nie najlepszej fotografii widzimy takie dwie, kształtne, kwitnące poduchy otulające  ławeczkę. Mrozoodporna, odporna na trudne warunki uprawowe.

Liście – drobne, ciemno zielone.

 fotografie wykonane w ogrodzie różanym Davida Austina w Albrighton rok 2016 .

English roses.

Synonim – nazwa tej odmiany pisana jest również jako Imogene .

Hodowca – David Austin, rok 2016. Jak więc widzimy jest to najnowsza nowość.

Kwiaty cytrynowo żółte, z wiekiem jaśniejące do kremowych . Kwiaty budowy rozetowej z button eyes, średnicy około 8 cm, złożone z około 40 delikatnie pofalowanych płatków dodatkowo o postrzępionych brzegach, rozwijają się z okrągłej budowy pąków. Jest to bardzo obficie kwitnąca odmiana o prostej, bezpretensjonalnej, wręcz rustykalnej urodzie.

Zapach – lekki z nutą świeżych jabłek.

Krzew – krzew mocny, dorastający do około jednego metra wysokości.

Liście – ciemno zielone, półmatowe o dobrej odporności na choroby.

English roses. Podtyp – English Musk hybrid Roses .

Hodowca – David Austin 2005 .

Kwiaty – kremowe z lekkim morelowym odcieniem ułożonych w regularne rozety. Jeżeli krzew rośnie na pełnym słońcu, to kwiaty stają się prawie czysto białe. Kwiaty duże, nawet powyżej 10 cm średnicy a złożone są z ogromnej liczby – ponad 100 –  drobnych płatków.

Zapach – umiarkowany, korzenny.

Fotografie Regent’s _Park – Queens Mary Garden 2016 .

Krzew – Odmiana ta, tworzy wprawdzie niezbyt wysokie , bo do 120 cm, ale bardzo rozrośnięte krzewy. Wprawdzie nie mają one jakiejś specjalnej mrozoodporności, więc nie wiem czy podobnego efektu spodziewać się możemy w naszym klimacie. Odmiana ta nie jest specjalnie wymagająca co do rodzaju gleby. dobra odporność na choroby grzybowe.

Liście – półmatowe, ciemno zielone.

RNRS Trial Ground Certificate, Royal National Rose Society (RNRS) Show za rok 2008. Warto to odnotować jako, że róże Austina nieczęsto otrzymują nagrody.Musiała zachwycić jurorów skoro przełamali niechęć do  nagradzania austinek.

Fotografie –  Marian Sołtys na wystawie Zieleń to życie – Warszawa 2016.

Mieszaniec herbatni, odmiana szklarniowa.

Hodowca – Georges Delbard, rok

Kwiaty – Nazwa tej róży zapowiada biel. W rzeczywistości tak jednakowoż nie jest. Kwiaty są raczej w kolorze kości słoniowej o ciemniejszym odcieniu w centrum kwiatu, często ma w sobie odrobinę różu. Kwiaty są bardzo duże, dochodzące do 15 cm średnicy a składają się z ponad 50 płatków. Kwiat robi imponujące wrażenie, rozwijając się powoli z ładnego pąka do formy ćwierćrozetowej. Nie otwiera się jednakże do formy płaskiej jak większość róż nostalgicznych, ale zachowuje kształt pucharowy.

Fotografia , którą zapożyczyłem ze strony parfumflowercompany – pokazuje nam jak z wolna i majestatycznie rozwija się jej kwiat. Jako róża wyhodowana na kwiat cięty, wykazuje się prawie dwutygodniową trwałością w wazonie. Wróćmy na chwilę do kolorystyki. Nie jest ona stabilna, jako że wybarwienie kwiatów będzie się różniło od miejsca uprawy. A ponieważ jest to odmiana uprawiana powszechnie na całym świecie, możemy zaobserwować, że kwiaty pochodzące z Kenii są wyraźnie mniejsze od tych uprawianych w Ameryce _Południowej. Kwiaty pochodzące z Ameryki Południowej są poza tym bardziej białe, natomiast afrykańskie bardziej różowe. Miałem przyjemność podziwiać jej monumentalne, kwiaty zebrane w imponujące bukiety.

Zapach . Jest to mocno pachnąca odmiana, ale jej zapach, podobnie jak i kolor, będzie w zależności od miejsca uprawy się dość znacznie różnił. Podobnie jak zabarwienie i wielkość kwiatów.

Krzew – Trudno coś powiedzieć o rozmiarach krzewu. Na wystawie mogłem podziwiać jej półtorametrowe pędy ozdobione ogromnymi, ciężkimi kwiatami.

fotografie -, wystawa Zieleń to życie – Warszawa 2016.

Opisy odmianowe podają, że to floribunda, ale doprawdy  nie sposób sie tego domyśleć, tak dorodne i pięknie ukształtowane ma kwiaty.

Hodowca – Gareth Fryer, rok 2006 .

Kwiaty kremowe z ciemno kremowym centrum kwiatu. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy 10 cm, złożone z 20 -25 płatków .

Zapach – lekki .

Krzew o pokroju wyprostowanym, wysokości około 80 cm.

Liście – ciemno zielone, błyszczące. Bardzo dobra odporność na choroby .

fotografie -wystawa Zieleń to Życie , Warszawa 2016..

Mieszaniec hultemii .

Synonim – Intereybabjam’cov .

Hodowca – Wyhodowana w firmie Interplant, przed rokiem 2016.

Kwiaty – żółto kremowe z czerwoną bazą płatków, średnicy około 8 cm, złożone z 10- 15 płatków ułożonych w 2, 3 okółkach.

Zapach – pachnące.

Krzew -

Liście – oliwkowo zielone, błyszczące .

To nowość, figuruje wprawdzie w ofercie firmy Interplant , ale bez opisu szczegółowego.Firma podeszła do tematu systemowo proponując do handlu 10 odmian bliźniaczo do siebie podobnych, różniących jedynie zestawem kolorystycznym. Nazwy też są identyczne – Babylon Eyes, różnią się jedynie przymiotnikiem bądź dodatkowym określnikiem z przodu nazwy. Będą to : Blushing, Coral, Cream, Fancy, Glorious, Maja, Pastel, Queen, Sunset, Sunshine, Sweet , Trendy.

Floribunda

Hodowca – wyhodowana w firmie Harkness Co. w roku 1998.

Kwiaty kremowe o przebarwionych na koralowo rewersach płatków. Kwiaty budowy rozetowej, średnicy do 9 cm, złożone z około 20 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – wysokości do 90 cm.

Liście – ciemno zielone, półmatowe.

W 2002 roku w sierpniu w miejscowości Soham doszło do bestialskiego mordu na dwu dziewczynkach Holly Wells i Jessica Chapman. Nazwę tę zasugerował Robertowi Harkness fotograf Les Puskas. A róże wybrał właśnie Robert Harkness, który powiedział: może kolor jej nie jest rewelacyjny , ale to dobra róża.Jedna czwarta zysków ze sprzedaży tej róży trafi do Holly i Jessica Memorial Fund. Uroczystość nadania imienia tej róży miała miejsce w 2003 roku Chelsea flower show. Obie rodziny będą sadzić te róże w swych ogrodach dla upamiętnienia swoich tragicznie zmarłych 10 letnich córek. Do obrotu handlowego róża ta weszła w roku 2006, ale już pod inną , neutralnie brzmiącą nazwą Perle Abundance.

Fotografia i informacje pochodzą ze strony news.bbc.co.

Mieszaniec herbatni .

Hodowca – Peter Beales, rok 1973 .

Kwiaty białe z lekko zabarwionym na żółto centrum kwiatu. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy 10 cm, złożone z 20 -25 płatków.

Zapach – mocny, przypominający róże szkockie.

Krzew — wysokości do 90 cm.

Liście ciemno zielone, skórzaste o dobrej odporności na choroby grzybowe.

Pochodzenie – Ena Harkness x Pascali .

To róża, którą sam wysoko ocenia. Ten kremowo biały, pachnący mieszaniec herbatni, który otrzymał imię Pinta. Róża ta powstała w roku 1973. Ta nieco humorystyczna nazwa została zapożyczona z popularnego podówczas w Anglii sloganu reklamowego firmy Milk Marketing Board , który brzmiał: ” Drink a pinta milka day „.

Mieszaniec herbatni .

Hodowca – wyselekcjonował ją Peter Beales w roku 1985 .

Kwiaty – białe do kremowo białych , średnicy około 10 cm, złożone z 30- 40 płatków . Posiadają wszystkie atrybuty swej słynnej poprzedniczki róży Anna Pavlova.

Zapach – mocny .

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 120 cm.

Liście – ciemno zielone, matowe, skórzastej tekstury.

Pochodzenie –  sport od innej wielkiej róży Bealesa, Anna Pavlova. Z różą Anna Pavlova wiąże się zresztą urocza anegdota.  Podczas  Sandringham  Flover Show, który to już regularnie po raz 36 ,wizytowała  Królowa Matka, pojawiła się ona  w towarzystwie  Sir Frederica Ashtona. Przechodząc obok róży Anna Pavlova, powiedziała do niego: Och, jak by było miło gdyby tak jakaś ładna róża została nazwana Twoim imieniem. Tak się opatrznościowo złożyło , że gdy po powrocie ze show, przechadzałem się po swej szkółce, znalazłem biały sport  od Anny Pavlovej. Rozmnożyłem go i w dwa lata później na kolejnym show, mogłem zaprezentować różę Sir Frederic Ashton. Oboje z królową , byli bardzo rozbawieni tym, że róża ta pochodzi od innej róży,  noszącej imię słynnej balleriny.  Zostało, że tak powiem w rodzinie – skomentowała to Królowa. Tą opowieść znajdziemy w książce Petera Bealesa, Passion for roses, strona 12.

Sir Frederic Ashton/ 1904 – 1988/ – to angielski tancerz i choreograf.

Mieszaniec herbatni .

Hodowca – wyhodowana w firmie Harkness przez Roberta Harknessa  w roku 2006.

Kwiaty kremowo białe z delikatnie przebarwionym na żółto centrum kwiatu. Kwiaty kulistej budowy, klasyczny i elegancki, średnicy 10 cm , złożone z ponad 40 płatków. Zakłada 3 – 5 kwiatów na pędzie.

Zapach bardzo mocny będący mieszanką cytrusów i malin.

Krzew – o rozmiarach 100 x 60 cm.

Liście -

Pochodzenie – Na stronie selectroses Barada Jalberta, gdzie znajdziemy opis tej odmiany czytamy - ma nienaganną genealogię, łącząc wdzięki odmiany „Audrey Hepburn” z wonią „New Zealand”.

Ta róża została poświęcona na wieczną pamiątkę życia artystki Caroline Victoria Coldicutt, której głęboka miłość do sztuki inspirowała założenia Caroline Victoria Coldicutt Arts Foundation (CVCAF), organizacji non-profit, której celem wspieranie artystów studenckich w potrzebie. Zginęła ona tragicznie w wieku zaledwie 17 lat. Pasją jej było malarstwo a specjalizowała się w pejzażach,   przedstawiających spokojne krajobrazy.