Fotografie – Regent’s Park , queen Mary Garden 2016.
Mieszaniec herbatni.
Hodowca – Gareth Fryer, rok 2009.
Kwiaty kremowe z delikatnym różowym nalotem. Kwiaty duże, ponad 10 cm średnicy złożone z około 25 płatków. Kwitnie późno.
Zapach – umiarkowany.
Krzew wysokości około 50 – 80 cm.
Liście – średnio zielone, matowe. Listki z delikatnym brunatnym obrzeżeniem.
Fotografie – Warszawska wystawa Zieleń to życie rok 2016 .
Mieszaniec herbatni . Róża szklarniowa.
Hodowca – Hans Jurgen Evers, rok 1997.
Kwiaty kremowo białe z różowymi przebarwieniami skoncentrowanymi na brzegach płatków. Kwiaty średnicy 10 cm, złożone z około 30- 40 płatków.
Zapach – umiarkowany .
krzew -
Pochodzenie – sport od innej róży firmy Tantau -,/Noblesse/Tanselbon .
Mieszaniec herbatni.
Hodowca – Gareth Fryer, rok 1999.
Fotografie w Regents Park Queens Mary Garden 2016 .
Kwiaty – kremowe, klasycznej budowy, średnicy ponad 12 cm, złożone z 40 – 50 płatków.
Zapach – umiarkowany, korzenny.
Krzew – o pokroju wyprostowanym i wysokości zdecydowanie nie przekraczającej jednego metra.
Liście – ciemno zielone, skórzaste, półmatowe.
fotografia – na wystawie Zieleń to życie – Warszawa 2016.
Mieszaniec herbatni, odmiana florystyczna.
Hodowca – Pressman , rok 2007 – podaję za HMF
Kwiaty – o niezwykle interesującym ubarwieniu. Kremowe, z pomarańczowymi przebarwieniami koncentrującymi sie na brzegach płatków. Kwiat klasycznej urody, średnicy 10 cm, złożony z 30 – 40 płatków.
Zapach – bez zapachu .
Krzew -
Liście – ciemno zielone, błyszczące.
Fotografie – Wystawa Zieleń to Życie Warszawa 2016
Mieszaniec herbatni/ floribunda/. Odmiana florystyczna.
Hodowca – wyhodowana w firmie Kordes & Sons w roku 1993.
Kwiaty – klasyczne budowy,kremowe o delikatnych zielonkawych przebarwieniach. Kwiaty średnicy 9 – 10 cm, złożone z ponad 30 lekko ufryzowanych na brzegach płatków.
Zapach – nieznaczny
Krzew – dobrze sie krzewi, pędy wysokości 70 – 90 cm.
Mieszaniec herbatni.
Hodowca – Michel Adam, rok 2012.
Fotografie – Rosengarten Forst 2016 .
Kwiaty – kremowe z różowymi z postępującymi przebarwieniami na brzegach płatków. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy około 10 cm, złożone z 20- 25 płatków.
Zapach – mocny.
Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.
Liście oliwkowo zielone, skórzastej tekstury, błyszczące.
Mniej więcej w tym samym czasie firma Kordes wypuściła innego mieszańca herbatniego o tej samej nazwie.
Mieszaniec herbatni .
fotografie – Rosengarten Forst , rok 2016.
Mieszaniec herbatni.
Hodowca – wyhodowana w firmie Meilland International w roku 2009.
Kwiaty klasycznej budowy w kolorach kremowo różowych. W swoich klimatach bardzo przypomina dobrze nam znaną odmianę Double Delight. Kwiaty, średnicy ponad 10 cm, złożone są z około 25 – 30 płatków o mocno zaróżowionych brzegach.
Zapach – umiarkowany – przypominający zapach róż damasceńskich.
Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 130 cm.
Liście – ciemno zielone, błyszczące, gęsto rozmieszczone na pędach.
Jest to laureatka wielu znaczących imprez różanych począwszy od Monza Trial w roku 2009 i pierwszej nagrody na Lyon Rose Trial w rok potem.
Róża z grupy tak modnych ostatnio miniaturowych klimberów.
Hodowca – wyhodowana przez Christiana Eversa w roku 2007.
Kwiaty – kremowo białe z lekkim morelowo różowym cieniowaniem. Kwiaty średnicy około 4 cm, złożone z około 25 płatków.
Zapach – bez zapachu.
Krzew o wiotkich pędach dorastających do 2 m długości.
Róża ta zdobyła nagrodę miasta Zweibricken na ostatnim konkursie różanym w Baden Baden , za rok 2016.
Chromolitografia pochodzi z książki Le Livre d’Or des Roses Paula Heriot .
Herbatnia .
Hodowca – Francois Lacharme, rok 1845.
Kwiaty – białokremowe z łososiowo żółtym centrum kwiatu. Kwiaty średnicy do 10 cm, złożone z ponad 30 płatków.
Zapach – umiarkowany.
Krzew o pokroju wyprostowanym, kompaktowy.
Liście – jasno zielone, półmatowe.
W opisach odmianowych, możemy znaleźć sugestię, że odmiana ta może być identyczna z Madame Princesse de Radziwill.
Fotografia – Rosengarten forst, rok 2016.
Współczesny mieszaniec międzygatunkowy.
Hodowca – to nowość, wyhodowana w firmie Rosen Tantau w roku 2014.
Kwiaty – kremowo białe ze złotymi pylnikami, średnicy 3 – 4 cm, złożone z około 10 – 15 płatków, kwitnie kiściami.
Zapach – nie pachnie.
Krzew o formie półpłożącej, wysokości do 50 cm.
Firma Hyży, która ma ja swojej ofercie, tak ją opisuje:
„Nie lada gratka dla przyrodników, biała odmiana z serii róż przyjaznych owadom zapylającym. Odznacza się wybitną odpornością na choroby grzybowe, niestrudzoną siłą wzrostu oraz nieco wyprostowanym pokrojem. Jej puste kwiaty uwodzicielsko prezentują swe złote środki, a ich śnieżno biała barwa przyciąga wzrok z daleka. Polecamy sadzić ją na skalniakach, skarpach, obwódkach, w małych grupach, w gazonach, czy w podłużnych, głębokich donicach parapetowych i tarasowych.”
Róże Garetha Fryera nie są chyba popularne w Polsce,a szkoda bo wiele z nich to świetne odmiany do naszych warunków pogodowych. Chciałbym zaprezentować jedną z nich.
Jest to mieszaniec herbatni „Sally Kane” z 2005 roku. To bardzo silna,zdrowa i wytrzymała róża a do tego pełna wdzięku. Nie jest zbyt duża – w dobrych warunkach osiąga trochę poniżej metra wzrostu ale dość dobrze się krzewi. Pędy kolczaste o bogatym ulistnieniu. Same liście to jeden z atutów tej róży. Średniej wielkości,w ciemnozielonym kolorze i półmatowe. Są bardzo ale to bardzo odporne na wszelkie grzybice. Mimo nieciekawego jak dotychczas lata – nawet u podstawy krzewu są czyste i wolne od plam i nalotów.
Drugi z atutów to oczywiście kwiaty. Kolor dość trudny do określenia,biało – kremowy o lekko zielonkawym odcieniu. Płatki ułożone elegancko w liczbie około 40 pachną lekko ale wyraźnie wyczuwalnym różano – ziołowym aromatem. Trzeci z atutów to żywotność samych kwiatów. Trzymają się niewzruszenie przez dwa tygodnie,niewrażliwe na żadną pogodę i nie przeszkadza im zalegająca woda. Same się oczyszczają po przekwitnięciu.
Na pewno nadają się na kwiat cięty, natomiast krzewy z pewnością utworzyły by oryginalną,długo kwitnącą rabatę. Tym bardziej,że jak wspomniałem,róża dobrze się krzewi i praktycznie kwitnie non stop.Mrozoodporność typowa – strefa 6. Bardzo sobie cenię tego mieszańca i polecam do nasadzeń.
Pochodzenie nieujawnione.
Fotografie i opis – autorstwa Pana Jacka Kondratowicza.
Floribunda.mieszaniec rosa kordesii, mieszaniec english roses
Synonim Goodbye Warsaw.
Hodowca – Łukasz Rojewski rok 2014.
Kwiaty – o dużych półpełnych kwiatach otwierających się w kształcie lotosu. Kolor kwiatów kremowo – wrzosowy. W słoneczne dni jaśniejszy, prawie biały.
Zapach -
Krzew -
Pochodzenie – /Morgengruss x Comtesse de Chambord/ x Constance Spry .
Mieszaniec róży setigera.
Hodowca – Michael Henry Horvath, rok 1934.
Kwiaty – biało kremowe z mniej lub bardziej zaznaczonymi morelowymi przebarwieniami, rozwijają się z praktycznie jednolicie zabarwionych na morelowo pąków. Kwiaty średnicy 6 – 7 cm, złożone z około 25 płatków ułożonych niezbyt porządnie. W zasadzie nie powtarza kwitnienia, ale późnym latem mogą się pojawiać rozproszone kwiaty.
Zapach – umiarkowany.
Krzew – jest to klimber o dobrej mrozoodporności.
Liście – ciemno zielone, błyszczące, podatne na czarna plamistość.
Pochodzenie – bliżej nieokreślony mieszaniec róży setigera x mieszaniec r, foetida bicolor. Wydaje się , że Hortvath był nieco zawiedziony umiarkowanym sukcesem swych prac z różą setigera gdyż uzyskał większe uznanie wśród kolegów po fachu niż wśród rosomanes , ale może się pocieszyć tym, że poprzez właśnie odmianę Doubloons użytą przez Boernera do wyhodowania Goldilocks z całą pewnością nie zostanie zapomniany.
Fotografia pochodzi z wikipedii
W Polsce, dzięki działaniom Polskiego Towarzystwa Różanego – choć nie tylko – możemy coraz częściej uczestniczyć na wystawach róż czy to w formie czynnej jako wystawcy, czy to biernej jako podziwiająca i wydająca werdykt publiczność. Siłą rzeczą więc będziemy poszukiwać róż , które będą się pięknie sprawowały w roli wystawowych miss. Taką odmianą jest bez wątpienia Cajun Sunrise. To wspaniały przykład róży, która jak gdyby od urodzenia była przeznaczona do roli występowania na stołach wystawowych i do roli zwycięzcy. Do tej roli została wyhodowana w roku 2000 przez znanego rosarianina Eddiego Edwardsa. ale śpieszę dodać , że znanego w dość wąskich kręgach, bo Eddie Edwards, pomimo tego, że wyhodował około 50 odmian, nie jest w Polsce znany, gdyż jego dorobek to dość specyficzna elita róż. Nie do ogrodów a właśnie o walorach pokazowych, wystawowych. Jego kreacje stają się dziś tym bardziej pożądane, że wielkie firmy amerykańskie typu Weeks czy Jackson &Perkins bardziej skupiają się na różach ogrodowych.
Cajun Sunrise to krzyżówka innych dwu wspaniałych róż wystawowych: Crystaline i Elegant Beauty. W ślad za nimi Cajun Sunrise szybko stała się jedną z najlepszych róż pokazowych mimo tego , że nie korzystała ze wsparcia dużych dystrybutorów takich jak na przykład ci wymienieni przeze mnie wcześniej. Szybko The Roses in Rieviev” umieściła ją w dziesiątce róż najbardziej podziwianych przez widzów.
Być może najbardziej kuszącą rzeczą w tej odmianie jest jej wspaniały kolor.Zgodnie z nazwą jest to róża, która przyciąga wzrok , zwłaszcza gdy wcześnie rano wyjdziemy do ogrodu, ponieważ kwiaty naprawdę odzwierciedlają kolory wschodzącego słońca. To unikalna mieszanka różowej, żółtej i kremowej bieli i można by ją porównać poprzez szerokie reminiscencje z inną wspaniałością jaką jest Madame A. Meilland z jej różowym rumieńcem na brzegach płatków i żółcieniami u podstawy płatków zanikającymi do bieli. Jest jednakże bez porównania lepsza na wystawę niż Peace i równie pięknie wygląda w ogrodzie.
Forma Cajun Sunrise jest absolutnie perfekcyjna, klasyczna w budowie, to co uwielbiają sędziowie wystaw i publiczność. Kwiaty składają się z 30 – 40 płatków i osiągają średnicę bawet powyżej 12 cm, zwłaszcza w chłodna pogodę. W upały są wyraźnie gorszej jakości. Kwiaty we wspomnianych wcześniej pastelowych kolorach , nieco ,przypominających tęczowy sorbet, prezentowane są na prostych , mocnych łodygach wysokości około 150 cm i są przyobleczone w bogaty zestaw lekko błyszczących , ciemno zielonych liści, o lepszej niż przeciętna odporności na choroby grzybowe. Wydaje się również , że pozytywnie reaguje na uprawę w półcieniu. Jak więc widzimy jest to nie tylko wspaniała róża wystawowa , ale także dobra odmiana ogrodowa , dodajmy jeszcze , że świetnie sprawdzi się jako kwiat cięty . W wazonie jej kwiaty zachowują dobrą kondycje do 5 dni.
Zapach ma delikatny, łagodny.
Fotografie – ogród różany Monza 2018 .
Mieszaniec piżmowy.
Hodowca – Louis Lens, rok 1996.
Kwiaty – o zmiennej kolorystyce od kremowego , po morelowy, a z wiekiem do różowego. ta zmienność kolorystyczna kwiatów jest z pewnością obciążeniem genetycznym po r. chinensis mutabilis, Kwiaty półpełne, średnicy 4- 5 cm, złożone z około 10-15 płatków.
Zapach – mocno pachnące.
Krzew wysokości około 150 cm, silnie się rozrastający o walorach krajobrazowych. Na jednej z fotografii możemy zaobserwować jak bardzo mężnieją pędy u samej nasady krzewu a przecież ten fotografowany krzew liczy zaledwie około 15 lat.
Liście typowe dla mieszańców piżmowych ciemno zielone, półmatowe o liściach złożonych z 7 – 9 wydłużonych listkach. dobra odporność na choroby grzybowe.
Pochodzenie - Trier x mutabilis. Omawiana odmiana jest owocem krzyżówki pomiędzy dwiema bardzo chętnie używanymi przez Lensa odmianami.
Fotografie – ogród różany Monza 2018 .
Floribunda,
Hodowla Belga Wilfrida Delforge. z roku 1996.
Kwiaty kremowe, przebarwiające się na różowo , pojedyncze do półpełnych złożone z 5 – 10 płatków.
Zapach – umiarkowany.
Krzew dość chimeryczny o pokładających sie pędach.
Liście ciemno zielone, podatne na czarną plamistość.
Jak widzimy ani jej zdrowotność , ani uroda nie porywa. Nasuwa się pytanie: co ona jeszcze w tym ogrodzie robi?
Fotografie – ogród różany Monza 2018 .
Mieszaniec herbatni.
Synonim – Melinda Gainsford
Hodowca – William Warriner, rok 1993.
Kwiaty – Kremowe z różowymi przebarwieniami pojawiającymi sie na płatkach kwiatowych w różnym stopniu w zależności tak przebiegu pogody jak i stopnia rozwinięcia się kwiatu. kwiaty średnicy do 9 cm, złożone z 30 – 40 płatków. Odmiana o walorach wystawowych.
Zapach – mocno pachnące.
Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 150 cm.
Liście - ciemno zielone, półmatowe.
David Austin – Wedding Roses. Hodowlę róż zaliczanych do tej kolekcji, Austin, już wraz z synem rozpoczął w roku 1995. Są to róże które są tożsame , albo bardzo blisko nawiązują do tych z kolekcji English roses . Są stricte różami ogrodowymi,ale z żywotnością tych hodowanych specjalnie na kwiat cięty. Na dziś, grupę tę tworzą: Beatrice Carey Charity Constance Darcey Edith Juliet Kate Keira Miranda Patience Purity Rosalind Tess i właśnie Keira.
Hodowca – David Austin, rok 2012
Kwiaty ma kremowo różowe do jasno różowego. Kwiaty początkowo w kształcie filiżanki, potem rozetowe. Kwiaty średnicy 10-12 cm, złożone są z nawet 100 płatków. W wazonie żyją 7-8 dni, a najlepszą formę uzyskują po 4-5 dniach.
Zapach – owocowy.
Krzew – wysokości do 100 cm,
Keira ma naturalny urok i wspaniałe kwiaty w stylu vintage. Ta niezwykła róża przełamuje wszelkie dotychczasowe trendy i reguły w branży kwiatów ciętych, ponieważ każda róża na krzewie a potem w wiązance czy bukiecie jest subtelnie różna w kolorze, będąc piękną mieszanką różu i kremu, często z ciepłymi brzoskwiniowymi refleksami. Niektóre kwiaty mają niestandardowy kolor różu, który podkreśla krawędź zewnętrznych płatków, tworząc bardzo miękki efekt picotee. Uważam, że ta odmiana ma w sobie wiele naturalnego uroku róż, zwłaszcza tych dziewiętnastowiecznych.
Kwiaty z kolekcji David Austin Wedding Rose której to hodowlę rozpoczął w roku 2000 - są piękne na wszystkich etapach: małe, pulchne pąki otwierające się w chwalebne, zaokrąglone młode kwiaty, które ostatecznie tworzą spektakularne filiżankowe rozetki, z których każda zawiera około 100 płatków. Krawędzie płatków zewnętrznych dają atrakcyjny, lekko falisty efekt.
Ta róża weselna Davida Austina , być może bardziej niż jakakolwiek inna, wygląda jak świeżo wycięta z ogrodu. Dzięki temu jest szczególnie dobra w połączeniu z sezonowymi kwiatami, ziołami i liśćmi, dla podkreślenia romantycznego nastroju.
Nazwa „Keira” jest uroczą odmianą starożytnego gaelickiego imienia „Ciara”.
Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018
Floribunda.
Hodowca – Carla Cazzaniga, rok 1979.
Kwiaty – W zasadzie kremowe z bardziej lub mniej widocznym nalotem różu. nie wiem czym to zjawisko jest powodowane. Kwiaty , jak na floribundę, bardzo duże o średnicy przekraczającej 10 cm o budowie miseczkowej, złożone z około 25 płatków.
Zapach – umiarkowany.
Krzew – o pokroju wyprostowanym, kompaktowy, dorastający do jednego metra wysokości.
Liście – ciemno zielone, półmatowe o dobrej odporności na choroby grzybowe.
Pochodzenie - za roślinę mateczna posłużyła tu sławna floribunda McGredyego z roku 1958 – Irish Beauty. jako dawca pyłku wystąpiła mało znany mieszanie herbatni Dornera z roku 1918 Rose Marie. Efekt tej krzyżówki – imponujący. Nic więc dziwnego, że na konkursie w Monza w roku 1988, otrzymała tytuł najpiękniejszej róży włoskiej hodowli.
Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018
Floribunda.
Hodowca – Richard Huber, rok 1998.
Kwiaty biało kremowe z delikatnie różowymi interferencjami. Kwiaty płaskiej budowy, średnicy 8-9 cm, złożone z około 20 – 25 płatków. Kwitnie niewielkimi kiściami kwiatowymi.
Zapach – nie pachnie.
Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 120 cm.
Liście, średniej wielkości, oliwkowo zielone, półmatowe.
Pochodzenie – Bonica x r. roxburghii.
